Έχω γνωρίσει πολλές ιστορίες, πολλά τρελά στις συζητήσεις επιχειρήσεων με υποψήφιους επενδυτές. Επειδή είναι δύσκολο να τα ομαδοποιήσω, θα σας δώσω δύο πραγματικά παραδείγματα, με έναν «πονηρό» από κάθε πλευρά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η «πονηρή» εταιρεία
Σ’ αυτή την περίπτωση η επιχείρηση παρουσίασε, όπως έπρεπε, ένα ωραίο και αναλυτικό business plan για να στηρίξει την αποτίμησή της. Το πονηρό είναι ότι το πλάνο βασιζόταν στην ανάπτυξη που θα προερχόταν μετά κι από το cash injection τού επενδυτή.
Μ’ αυτή την τακτική στην ουσία τού πούλαγε το όφελος που εκείνος θα έφερνε! Πρακτικά, δηλαδή, αυξάνοντας τεχνητά την αποτίμησή της, τον οδηγούσε να λάβει μικρότερο ποσοστό συμμετοχής.
“Το σωστό είναι, όταν μιλάμε για pre-money valuation, να αποτιμούμε την εταιρεία όπως ακριβώς είναι σήμερα και με τη δυναμική που έχει από μόνη της”
Ο πονηρός επενδυτής
Εδώ ο επενδυτής επιχείρησε να αυξήσει την εισφερόμενη από αυτόν αξία, και κατά συνέπεια το ποσοστό συμμετοχής του, λέγοντας ότι δεν εισφέρει μόνο χρήματα, αλλά και το όνομά του τις διασυνδέσεις του την εμπειρία του σε διοίκηση επιχειρήσεων, το mentoring που θα έκανε
…και άλλα τέτοια άυλα.
Αυτό, βέβαια, είναι ένα εντελώς αβέβαιο και μη μετρήσιμο δεδομένο, που κανείς δεν ξέρει αν και για πόσο θα ισχύει.
“Το σωστό σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να ξεχωρίζουμε την οικονομική ένεση που φέρνει ο επενδυτής, από την όποια άλλη «αξία» εισφέρει. Το ποσοστό που θα πάρει θα αντιστοιχεί στα χρήματά του και μόνο”
Για όλα τα υπόλοιπα μπορεί να υπογραφεί μια σύμβαση, στην οποία αυτός θα λειτουργεί σαν σύμβουλος τής εταιρείας. Η αμοιβή του μπορεί να είναι σταθερή με τον μήνα, ή με ποσοστό επί τζίρου ή κερδών που θα αποδοθούν στις προσπάθειές του, ή κατ’ αποκοπή ποσό για κάθε μεγάλο πελάτη που θα φέρει, ή με οποιοδήποτε άλλο σχήμα ελεύθερης συνεργασίας.
Καταλήγω ότι
Τα θέματα στις επενδυτικές συμφωνίες είναι πάρα πολλά και αρκετά πολύπλοκα. Εδώ απλά προσπάθησα να φωτίσω την πτυχή τού πονηρού συναλλασσόμενου, που προσπαθεί να «ρίξει» τον υποψήφιο συνέταιρό του.
Είμαι σίγουρος ότι πολλά έχετε κι εσείς ζήσει ή ακούσει και θα ήθελα πολύ να τα μοιραστείτε μαζί μας. Ποιες, λοιπόν, είναι οι ιστορίες σας από «πονηριές»;
