Αφού συνέλθουμε, έρχεται το ερώτημα, «Και τώρα;»
Την επόμενη μέρα ξυπνάμε και για πρώτη φορά δεν έχουμε πρόγραμμα. Δεν έχουμε το τηλέφωνο να χτυπάει, το email να γεμίζει, τον ρυθμό που μας κρατούσε σε εγρήγορση. Εκείνη η σιωπή μπορεί να είναι εκκωφαντική. Η οικογένεια περιμένει απαντήσεις, οι γείτονες ρωτούν από περιέργεια και εσύ καλείσαι να δώσεις «σιγουριά» ενώ μέσα σου επικρατεί καταιγίδα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Η πρώτη διαχείριση είναι με τον εαυτό μας, να αποδεχτούμε ότι αυτό που συνέβη δεν ορίζει την αξία μας (δύσκολο step)”
Με την οικογένεια χρειάζεται διαφάνεια, όχι πανικός από εμάς καθώς ήδη έχουν πανικοβληθεί. Οι άνθρωποι που μας «αγαπούν» θέλουν να νιώσουν ότι, παρά τις δυσκολίες, υπάρχει σχέδιο. Με τους φίλους είναι άλλο κεφάλαιο καθώς ήρθε η ώρα εκεί να ξεχωρίσουμε ποιοι πραγματικά μας στηρίζουν και ποιοι χαίρονται κρυφά με την πτώση μας. Οι λεγόμενοι “frienemies” βρίσκουν ευκαιρία να μας μειώσουν, να ψιθυρίσουν πως «δεν τα κατάφεραμε», να μας φορτώσουν με τοξικότητα (θα τα μάθουμε όλα αναλυτικά και με ονοματεπώνυμο αλλά δεν είναι η ώρα να αντιδράσουμε). Εκεί χρειάζεται καθαρό μυαλό και κόβεις / μπλοκάρεις ολες αυτες τις επαφές, δεν δίνεις χώρο σε ανθρώπους που σε τραβάνε προς τα κάτω.
Το χτίσιμο ξανά ξεκινάει βήμα-βήμα
Μαζεύουμε τα κομμάτια, ξαναγράφουμε το βιογραφικό, ανοίγουμε το LinkedIn, πιάνουμε επαφή με ανθρώπους που θαυμάζουμε και που μπορούμε να συνδεθούμε ουσιαστικά. Δεν μιλάμε για τυπικά “add” αλλά για αληθινές επικοινωνίες. Να είστε σίγουροι ότι εκεί κρύβονται οι ευκαιρίες και εκεί θα βρούμε ανταπόκριση.
Κάθε νέα αρχή έρχεται μέσα από τις σωστές συναντήσεις και τη διάθεση να ξαναμπούμε στο παιχνίδι, πιο ώριμοι και πιο έτοιμοι.
“Η απόλυση δεν είναι το τέλος, είναι απλά μια σχέση που έληξε. Είναι μια αναγκαστική παύση που μας σπρώχνει να δούμε αλλιώς τον εαυτό μας, τις επιλογές μας και την κατεύθυνση που θέλουμε να πάρουμε”
Η απόλυση όσο κι αν πονάει, κρύβει μέσα της τον σπόρο για κάτι καλύτερο
Για να απαντήσω στον φίλο που μου έστειλε εχθές μήνυμα (σε αυτόν είναι αφιερωμένο το post αυτό), θέλω να του πω ότι: δεν είσαι η θέση σου, είσαι η αξία σου και η αξία σου φίλε μου δεν απολύεται ποτέ!
