Είναι η φράση που ανοίγει μια συζήτηση για το AI και το μέλλον της εργασίας και της κοινωνίας για το πώς θα μοιάζει όταν η παραγωγή πάψει να έχει ανθρώπινο αποτύπωμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Μια κουβέντα τόσο σύγχρονη, όσο και τρομακτικά οικεία σε όσους έχουν διαβάσει το «1984» του George Orwell”
Βλέπω ότι η εποχή του AI φέρνει έναν κόσμο που μεταβάλλεται γρηγορότερα απ’ όσο μπορεί να προσαρμοστεί η ανθρώπινη ρουτίνα. Προβλέπω ότι η αλλαγή θα ξεκινήσει από την βάση καθώς σήμερα, το 58% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού εργάζεται σε «άτυπη εργασία» χωρίς σταθερή σύμβαση, χωρίς ασφάλιση, χωρίς δεξιότητες που να το προστατεύουν από την αυτοματοποίηση. Πρόκειται για σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους (πηγή: International Labour Organization – WIEGO). Αυτός είναι ο πληθυσμός που κινδυνεύει περισσότερο να βρεθεί ξαφνικά εκτός αγοράς, την ώρα που οι μηχανές ήδη αναλαμβάνουν παραγωγή και υπηρεσίες με ακρίβεια και ταχύτητα που δεν θα μπορούν να ανταγωνιστούν.
“Η μετατόπιση αυτή δεν είναι απλώς τεχνολογική, αλλά οικονομική και προπαντών κοινωνική”
Πιστεύω και η λογική λέει ότι όταν πάνω από τους μισούς εργαζομένους παγκοσμίως βρίσκονται ήδη σε ευάλωτες θέσεις εργασίας, η μαζική έξοδος από την αγορά εργασίας δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Προβλέπω την στήριξη μέσω επιδομάτων ότι θα γίνει βασικός μηχανισμός για να διατηρηθεί η κατανάλωση και να παραμείνει ζωντανή η οικονομία ώστε να μη σπάσει ο κύκλος παραγωγής–εισοδήματος.
“Έτσι πιστεύω ότι γεννιέται ένα νέο κοινωνικό μοντέλο με μια νέα ισορροπία που θυμίζει περισσότερο κεντρικά συστήματα αναδιανομής παρά ελεύθερη αγορά”
Η σύγκριση που κάνω με τα ολοκληρωτικά όπως κομμουνισμός ή φασισμός μοντέλα δεν είναι τυχαία. Η παραγωγή περνάει σε άψυχα συστήματα. Η κατανάλωση στηρίζεται από κεντρικούς μηχανισμούς και το κράτος ή οι υπερεθνικοί θεσμοί εξασφαλίζουν πόρους σε όσους δεν μπορούν πλέον να συμμετέχουν παραγωγικά.
Κάπου εδώ θυμήθηκα τον Orwell που εμφανίζεται ξανά και λέει στο βιβλίο του για «ένα κόσμο όπου η ισχύς συγκεντρώνεται όχι σε πολιτικά πρόσωπα, αλλά σε τεχνολογικές υποδομές. Ένας «Μεγάλος Αδελφός» που δεν έχει πρόσωπο αλλά έχει κώδικα».
Μέσα από την μέχρι τώρα ασχολία με τεχνολογίες ΑΙ στις πωλήσεις μου γεννούνται αρκετά ερωτήματα όπως:
- Πώς θα σταθεί μια κοινωνία όταν εκατομμύρια άνθρωποι ζουν από επιδόματα χωρίς επαγγελματικό ρόλο;
- Ποιο νόημα θα δίνεται στη ζωή όταν ο ρόλος του ανθρώπου μετατοπίζεται από παραγωγός σε καταναλωτής;
- Ποιες γενικές πολιτικές μπορούν να αποτρέψουν τη γέννηση ενός ψηφιακού «1984», όπου η ανισότητα και ο έλεγχος παγιώνονται μέσα από αλγόριθμους;
Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο
Το AI δεν φέρνει μόνο πρόοδο αλλά και μια νέα πραγματικότητα, όπου η παραγωγή γίνεται μηχανική, η εργασία ασταθής και η αναδιανομή πόρων δομικό στοιχείο της οικονομίας αλλά αυτή την φόρμα όχι από ιδεολογία, αλλά από ανάγκη.
Το στοίχημα είναι μπροστά μας και θα πρέπει να προετοιμαστούμε για την η μετάβαση μάς. Το μέλλον τρέχει και όσοι δεν προσαρμόζονται θα μένουν θεατές.
Εσείς τι πιστεύετε; Γράψτε μας την γνώμη σας στα σχόλια στο LinkedIn
